Burnunun dikine gitmek değil bu. İnatçılık da değil. Zorlama hele hiç değil.

Sen beynini susturup, yüreğinin sesini duymaya karar verdiğinde bak bakalım dünya, hadi tamam dünyayı bırak; çevren nasıl olacak?

Sen bana hala uzaydan gelmiş gibi bak. Hadi yüzüme bunu söylemedin, yumuşatarak  “Pollyanna oldun iyice!” de…

Seninle aynı olmamız gerektiğini kim söyledi sana?

Farklılığı,öfkeyi, nefreti  yenebilecek tek bir güç var benim elimde;

Seni seviyorum, şimdi ne yapacaksın, çok merak ediyorum. 🙂

Not: Bu giriş kısmı 11 Ekim 2011 yazıya eklenmiştir. Bu fırsatı tanıyan #Blogfırtınası olayının aracısına teşekkür ve şükranlarımla…